سنگ صبور بودن بسیار لذت بخش است اما اگر نتوانی شنیده های خود را کنترل کنی در عمل، همه غصه ها و آلام دیگران در تو فرو می رود. برای نهادینه نشدن آنها خودت هم باید سنگ صبور پیدا کنی.

اینکه من گاه گهی روی تو را می بینم
رخ مه پیکر و پر نور تو را می بینم
اینکه من ثانیه ای چند در این روز بلند
چشم غمّاز و تن ناز تو را می بینم
اینکه من از تو بگیرم عکسی در خاطر
صورت ماه تو را وهم کنان می بینم
اینکه من دلخوشم از دیدن آن قوس و غزل
بو کشان عطر تنت را به عیان می بینم
اینکه امروز تنم خسته از آن تنهایی
روی در آینه ام باز تو را می بینم
اینکه چشمان ترم گوشه تنهایی را
در نظر می نگرد لیک تو را می بینم
اینکه من سنگ صبور همه عالمیان
لیک تو سنگ من و چشم تو را می بینم
اینکه در خلوت و جلوت ، به دو چشم تارم
می زنم زخم ولی در نگهم باز تو را می بینم
همه در عالم و آخر ز سپهر و طالع
اسمعیل تو ام و با نگهت می میرم

دهم مهر ۱۴۰۳ – مطهری – ۱۰:۲۰ صبح

.