حرف دل خودم را در باره همسر عزیزم در شعر منت خدای را گفته ام. تماما از روی صداقت و با تمرکز و دقت لازم. واقعا محبوبه با آمدنش دنیای من را دگرگون کرد.

آن چشم دل ربابت
آن نرگس نگاهت
آن تب به روی چشمت
آن گرمی صفایت
آن مهربانی محض
آن دست گاه بی نبض
آن شور گاه بی مرز
آن گفتمان پر نغز
آن قد راست قامت
آن اشک با طراوت
آن دست با محبت
آن جسم پر حرارت
آن دیده پر از نم
آن قد که تا شد و خم
آن سینه پر از غم
آن گریه دمادم
آن پا که همدمم شد
آن دل که هم قدم شد
آن لب که بر لبم شد
آن ید که مرهمم شد
آن گوهر درونت
آن جلوه وجودت
آن نور پر فروغت
آن ناز پر فریبت
آن دو نگین فرقم
آن بور دلربایم
آن چشم چون نگینم
آن خواهش وجودم
آن این و هر چه هستی
آن تاج و آنچه دادی
آن را که آفریدی
آن را که برگزیدی
منت خدای دلدار
داده است بر من زار

منت خدای را (همسر عزیزم) – ۲۴ مهر ۱۴۰۲ – سی و یکمین سالگرد ازدواج – ساعت ۳ صبح – دروس .