همیشه عاشق ها کسانی هستند که همه اعمال و رفتارشان (غیر از بدنیا آمدن و بزرگ شدن اولیه) در اختیار و با انتخاب خودشان هست. این افراد هیچوقت بدهکار کسی نیستند و هیچ طلبی هم از دیگران ندارند. با زندگی عشق کرده اند و آن طوری دوست دارند می روند. دیگران کسان غیر اینها، همیشه حتی به خودشان هم بدهکارند و البته در همه احوال در گوشه ذهنشان از خود ناراضی.

مرادی دائما در خاطرم هست
نمازی بی وضو بر ذمه ام هست
اگر من دل به دریا نسپرم زود
گناهی بد تر از دنیا مگر هست؟
من آن رندم که درویش و حزین است
ز دست آن گنه کاران سرمست
همیشه بال آن پروانه بودم
که آن شمع همیشه عاشقش هست
نشستم در درون پیله ام دیر
نگر تا چند مرگی بیش از هست
گرفتار زمین و ماه گردون
اسیری کو که تا پیدا شود هست
منم مجنون و لیلی و همان کو
مگر جز من ز دنیا دیگری هست؟

دروس – بیست و سوم مهرماه ۱۴۰۳ – ساعت ۴ بامداد

. پی‌نوشت:

نمازی بی وضو (بدون پیش نیاز طلبکار بودن) / در دنیا بودن یعنی گناه کردن / گنه کاران سرمست همان هایی هستند که ما دوستشان داریم و برای شان گناه می کنیم / در درون پیله همان عمر دراز بی خاصیت است که خودش با مردن تفاوتی ندارد / اسیری که پیدا شود دیگر اسیر نیست، زندانی است / با این نگاه هیچ فردی در دنیا با دیگری فرقی ندارد مگر همیشه عاشق ها