فکر میکنم مهمترین جمله هر پدر و مادری به فرزندانش این است که “مواظب خودت باش” . من که آرزویی غیر از این ندارم حتی زمانی که نیستم

بعد من
در هر کجا از زندگی

بهر من
بهر خودت
بهر دل آن همرهت

بابت آن ناله های مادرت
آن شب نخوابی های قبل بودنت
بهر آن دودو زدن ها
سوی دکتر بردنت
خوردن داروی تلخی که برای او نبود _(۱)
جای آن اشکی که می آمد ز قلبش تا که آرامت کند
آن دم بیماری ات
سرحالی ات
بیکاری ات
خوشحالی ات
شادابی ات
همراهی ات
پنهانی ات
در حالتی زار و نزار
عمر می داد و دلش را !

تا که آزادت کند

من چگویم از پدر
وای من
از بابت آن دیگران
آن عاشقت!
آنکه عمرش را برای تو نهاد
در حق آن اشک نشسته به روی خواهشش
آن زمانی که بداد از خون دل
سرخی رنگ گونه ات!
وقت و آنجایی که پا بر دل کشید و غم نداشت
بابت زندان غم ها در دلش
تا تو باشی شاد و خندان و نبینی ناله اش!
آن شبی که خواب بودی و برایت آن پدر
ابر و باد و ماه و خورشید و فلک را یکسره _(۲)
با چوب سحر و التماس
ترسیم کرد

دخترم
ای دلبر نیکو سرشت
ای یگانه
مه جبینم
ای عزیز نازنین
من بخواهم از تو آن
راز و دلیل زندگیم
بهر این ناچیز عمر عاشقی و سادگی
می سپارم من تو را
بر دست حق و می روم سوی دلم
دارم از تو خواهشی
گر تو را حقی است بر ما
آن حلال سرخوشت
بابتش پرداخت کن
بهرم دعایی
آن بود
این جمله ام

جانم به پایت: باش حافظ بر خودت

شعر مواظب خودت باش – مسعود صبغی – ۱۴۰۰/۰۱/۰۳

_{زیرنویس}

_{۱- مادرها به بچه که می خواستند دارو بدهند اول خودشان می خوردند و میگفتند ببین و بخور}

_{۲- سرخ نگه داشتن صورت در این سختی های اقتصادی}