جنگجوی خجل نشان دهنده جنگ نابرابر با خود است. همیشه به تنها کسی که مدیونم، خودم هستم. تا توانستم برای دیگران و اهدافشان جنگیدم و از این جنگ و جانفشانی ناراضی نیستم. البته که دیگرانی که این هدایا را گرفته اند معمولا ناراضی اند و نگران از اینکه نکند دیگر برای شان این موقعیت از دست برود.

تمام زندگی را سخت رنجیدم
پی آرامش دیگر کسان
من سخت کوشیدم
ندانستم که در آخر نباشد
جز غم و تنهایی و حرمان از آن افراد
که من با سوزشی از جان و دل دادم
خوشی و شادمانی
بهر جان هاشان
همان غمگین دلان دیر و
این خوشحال روحان همین دوران
مرا تنها رها کردند با
آن ارث و درد و سوزش جان سوز
منم تنها در این دنیا
به امید خدایی که خودش تنهاست
نه اینکه من بدم چون او
ولی دلخوش کنم خود را
که هستم سایه ای از او

شعر جنگجوی خجل – ۲۷ بهمن – تهران – ساعت ۲۳:۳۰

. پی‌نوشت:

هر کاری بکنیم در نهایت نه خودمان راضی هستیم از کیفیت کارمان و نه دیگران از اینکه می توانستیم بهتر انجام دهیم و ندادیم. در نهایت تنهایی مختص ذات خداست اما خود خدا هم خلقتی داشته که خودش به خودش افتخار کرده.

بعید است حداقل من بتوانم به خودم مفتخر باشم.