ابر بودن برای یک پرواز عاشقانه و بی دغدغه یکی از آرزوهای محال من هست برای رها شدن تو دل هستی. معمولا اگر رقیب نداشته باشی، بندی برای ماندن نداشته باشی، دلت مثل یک دریا زیبا باشه و مثل آب روشن، دیگه راهی برات نمی مونه جز رفتن و رفتن و رفتن مثل یک ابر سپید زیبا. با این همه خوبی که داری جز بخشندگی چیزی نمی مونه. آنقدر بخشندگی تا که دلت از خودت هم خالی میشه تبدیل میشی به ابری بزرگتر.

ای ابر سپید در زمانه
فارق شود از تو هر ترانه
من سرخوش آن بهانه هستم
تا پر کشد از دلم جوانه
گاهی برود دلم به سویت
در همرهی تو نوبرانه
آنگه که دلم رود برای
پرواز به سوی عاشقانه
ای کاش که بود بال من را
تا پرزند این دلم شبانه
اما چه کنم که نیست من را
قدرت ز برای یک فسانه
افسانه برای با تو بودن
در پهنه آسمان هماره
ای کاش که بود در دل من
یک چند حدیث دلبرانه

شعر ابر زمانه – بیستم خرداد ۱۴۰۱