همیشه دیدن ناراحتی و بخصوص اشک ویرانگر از عزیزانت باعث فرو ریختن تمام زندگی ات خواهد شد. فرق نمی کند چقدر توانمند، چقدر سنگدل یا رحیم باشی، کافیست درد و غم عزیزانت را ببینی، آن موقع است که دیگر زمین و زمان را نمی خواهی.

روزی که اشکت قطره ای بر ریخت بر روی لبم
دیوانه گشتم از خودم لرزید این جان و تنم
روزی که آسایش ز دل بر غربتی از غم رسید
آن روز چون برگ گلی گشتم جدا از پیکرم
روزی که من غافل شدم از خلقت نازک دلت
امروز غافل تر شدم بر پیکر فرسوده ام
روزی که آن سیل کبیر بر گونه سرخت رمید
بر خشکی قلب خودم، نالان شدم، ویران شدم
روزی که من از هیبت دیوانگی عاقل شدم
از فرط آه و ناله ام، ویرانه گشته خاطرم
روزی که من دیدم ترا عقل و دل و دینم برفت
روزی که دیدم اشک تو، بر باد شد خاکسترم
روزی که در آن روز من نالان ببینم خاطرت
آن روز روز آخرست بر این تن صد پاره ام

جمعه – چهاردهم دی ماه ۱۴۰۳ – ساعت ۱۵ – دروس